اما فدراسیون که انگار از محرومیت علی کریمی پشیمان شده، در تماس‌های پشت سر هم با علی کریمی، او را دعوت به سکوت کرده‌اند. حتی به او این وعده را هم داده‌اند! که اگر مصاحبه نکند، در جلسه روزهای بعد، راه برگشت را دور یک میز پیدا می‌کنند تا در این شرایط، تیم ملی از تیر انتقادات خلاص شود. اما انگار کریمی تصمیمش را گرفته و دیگر نمی‌خواهد برگردد، چون دیگر هم خوب مصاحبه می‌کند و هم جواب می‌دهد:«دوست ندارم زیاد مصاحبه کنم، این را تمام خبرنگاران می‌دانند، اما تصمیم گرفته‌ام حرف بزنم و از حق خودم دفاع کنم تا آقایان در برنامه‌های تلویزیونی، مردم را یک طرفه برای قضاوت راهنمایی نکنند.»
علی کریمی که به گفته علی کفاشیان، با هماهنگی علی دایی کنار گذاشته شده، این روزها به تنهایی در مجموعه ورزشی انقلاب تمرین می‌کند تا با تبعیدش از تیم ملی کنار بیاید؛ تبعیدی که خود او گفته: «خیلی‌ها از محرومیتم خوشحال شدند، چون تحمل من برای آنها سخت بود. در ایران هستم و تمرینات اختصاصی خود را دنبال می‌کنم. امیدوارم آقایان هرکاری دوست دارند انجام دهند، اما مطمئن باشند به هیچ عنوان به کمیته انضباطی نمی‌روم. خیلی‌ها از رفتن من خوشحال شدند. دوست ندارم اسم آنها را ببرم، ولی با قدرت اعلام می‌کنم که به فکر افکار پوچ نباشند، چون علی کریمی فقط به خاطر مردم و لطف آنها دلش با تیم ملی است و بیدی نیست که با این بادها بلرزد.» علی کریمی ضمن رد محرومیت دوساله‌اش از بازی‌های ملی و داخلی گفت: «کسی مرا محروم نکرده و من هم با تیم قطری یک سال دیگر قرارداد دارم. ضمن اینکه تا 10 سال دیگر هم به احتمال فراوان در ایران بازی نمی‌کنم که بخواهند مرا از بازی‌های داخلی محروم کنند.»
اما به غیر از علی کریمی، رحمان رضایی هم با فدراسیون مشکل پیدا کرده. او از تیم ملی کنار گذاشته شد، چون نه جوابش را می‌دادند و نه هماهنگی صورت می‌گرفت. او بعد از یک سال به ایران آمد تا فقط 2 روز کنار خانواده باشد. اتفاقی که ابراهیمی، سرپرست تیم ملی هم آن را می‌دانست و به قول رحمان رضایی تایید هم شده بود: «من با هماهنگی سرپرست تیم ملی در تمرین پنجشنبه و جمعه غایب بودم.»
او درباره این ماجراها ادامه می‌دهد: «سه‌شنبه ساعت 14 از ایتالیا به سمت ایران حرکت کردم و بامداد چهارشنبه به تهران رسیدم. پس از رسیدنم به تهران تا ظهر همین روز استراحت کردم و پس از آن با سرپرست تیم ملی و سرمربی تیم ملی تماس گرفتم اما تلفن همراه هر دوی این افراد خاموش بود.» چون علی دایی، سرمربی تیم ملی با سایپا در امارات به سر می‌برد و ابراهیمی هم در اردبیل بود. اما رحمان از تلاش برای برقراری تماس کوتاهی نکرده؛ «با این حال پنجشنبه صبح هم با سرپرست تیم ملی تماس گرفتم و به او گفتم که به‌دلیل اینکه یک سال از ایران دور بوده‌ام اجازه بدهند تا پنجشنبه و جمعه در کنار خانواده‌ام باشم که ابراهیمی هم گفت مشکلی نیست و این مسئله را به دایی انتقال می‌دهم. بعد از این هیچ کس از تیم ملی با من تماس نگرفت که سرمربی تیم ملی با این پیشنهاد موافقت نکرده است و من هم به‌دلیل اینکه تماسی با من گرفته نشد، این 2 روز در کنار خانواده‌ام بودم.
با این حال حدود 20 دفعه با تلفن همراه سرمربی تیم تماس گرفتم و حتی برای او sms هم فرستادم که اگر شماره من را نمی‌شناسد با این sms شماره من را بشناسد. ضمن آنکه شماره خودم را هم به سرپرست تیم ملی دادم تا در صورت مخالفت سرمربی، این مسئله به من انتقال داده شود که هیچ تماسی با من نگرفتند. اگر آنها با من تماس می‌گرفتند و می‌گفتند سرمربی تیم ملی مخالف این پیشنهاد است و باید خودت را به اردوی تیم ملی برسانی، همان روز بلیت اردبیل را می‌گرفتم و در تمرینات حاضر می‌شدم. من در جریان دعوت بازیکن دیگری به جای خودم در تیم ملی نبودم تا اینکه از طریق رسانه‌ها متوجه این مسئله شدم. فکر نمی‌کنم من کار غیرمنطقی انجام داده باشم، با این حال فکر می‌کنم صحبت رودررو سوءتفاهم‌ها را از بین می‌برد. من در این جریان مقصر نیستم. نمی‌دانم بر اساس چه حسابی چنین تصمیمی گرفته شده است. موضع من کاملا شفاف و روشن است.
اگر کادر فنی موافق استراحت من نبود، باید این مسئله را به من می‌گفت.» اما اتفاق جالب‌تر نرفتن محمد نصرتی، آلترناتیو رحمان رضایی به تیم ملی بود. او که پس از اتفاق‌های مختص دایی، جای رضایی را گرفته، در مصاحبه جالبی گفته: «من اصلا مصدومم. نمی‌توانم به تیم ملی بیایم. خوشحالم که به تیم ملی دعوت شدم ولی در بازی آخر لیگ مقابل سپاهان از ناحیه عضله 4 سر ران مصدوم شدم و درد دارم. امشب هم به هتل تیم ملی می‌روم و با علی دایی در این خصوص حرف می‌زنم.»
